Open de camera of sluit de camera?
In gewone handen en met zorgvuldige training is het mogelijk camera’s te openen en te sluiten en foto’s te nemen. Wanneer de sluiter open is, kan de camera worden geopend en gesloten met alleen de timing van een persoon. Op andere momenten kan de sluiter worden geopend en gesloten zonder de timing van de persoon te gebruiken.
Direct en Indirect Licht ?
In gewone handen en met zorgvuldige training is het mogelijk licht te richten en te detecteren. Wanneer het licht het centrum van het gezichtsvermogen van het oog van de waarnemer bereikt, wordt het beeld geïdentificeerd. Het licht dat direct kan worden waargenomen, wordt direct licht genoemd. Het is mogelijk dit te doen met een spotting scope met een middelmatig bereik, een witlichtmicroscoop of een teletelescoop. De telescoop moet worden scherpgesteld op de grens met de pupil.
Bijna-direct licht met behulp van zintuigelijke apparaten
Vaak is volledige beheersing van het licht en zijn regel of systeem mogelijk met behulp van een of ander apparaat, zoals een ontspanknop, een lichtmeter, of een telescoop of autoscope. In sommige gevallen is het mogelijk alle soorten fotografisch licht en zijn regel te detecteren, of het nu gaat om bijna-direct licht, weinig licht, of zelfs stroboscooplicht. De positie van het object of onderwerp in het kader kan van invloed zijn op de aan- of afwezigheid van licht.
Niet alle licht is gelijk. Bij sommige vormen van fotografie is het noodzakelijk de intensiteit van het licht te verhogen, hetzij door een filter, hetzij door een geavanceerde vorm van versterking. In het specifieke geval van ultraviolette (UV) of IR-straling is filtering bijna altijd noodzakelijk. Vermenigvuldig deze versterking met verscheidene fotografen en het resultaat wordt zichtbaar met het blote oog.
Wat is een fotografisch systeem ?
Een fotografisch systeem bestaat uit een opslagmedium voor een aantal vastgelegde beelden, een filmsysteem voor het vastleggen en plaatsen van de films, en een verspreidingssysteem voor de verspreiding van de beelden. De voorwaarden die nodig zijn voor de juiste ontwikkeling en reproductie van fotografische zaken omvatten vaak omgevingsomstandigheden zoals temperatuur, vochtigheid en licht. De bereiding van geverfde fotografische procédés, zoals bromide, Bryoniet, citroenelastomeer, oranjezouten, chlorella, FLUOX, en verscheidene andere zijn eveneens mogelijk. Deze bestaan voor kleurendrukinkten en vergrotingen.
Door mensen genomen foto’s met wisselende belichting worden composietbeelden genoemd. Samengestelde beelden worden ook wel kleurenafloop genoemd. Optische processen werden zo genoemd vanwege de bijna constante overdracht van de ene naar de andere plek in een fotografisch veld.
Kleurenfotografie , ook bekend als monochrome fotografie, was de eerste belangrijke ontwikkeling in de fotografische weergave. Afgedankte filmvoorraden waren bijproducten van een aantal moeilijkheden. Een daarvan was het afsterven van de film door oplosbaar cyanide in de oplossing die werd gebruikt om de film te ontwikkelen. De processen van cyanogene scheiding, deoxynol-dinitraat (DO) scheiding, en verschillende soorten halatie zijn historische ontwikkelingen; deze worden vandaag de dag nog steeds gebruikt.
Een alternatief voor tweekleurenfotografie
Meer dan 1500 jaar na de ontdekking van de kleurenfotografie is het nut aangetoond van de methode om kleurenfoto’s te verbeteren, zodat het nu praktisch onnodig lijkt om kleurenfotografie te gebruiken.
Hoewel de fotomultiplicatorbuizen van het einde van de jaren 1950 zeer doeltreffend waren in het reproduceren van kleuren, waren zij nogal omvangrijk en onpraktisch voor professionele fotografie. Technologische ontwikkelingen hebben, samen met andere systemen, een levensvatbaar alternatief beschikbaar gemaakt voor hedendaagse professionals.
De reproductie van blauw en blond door het gebruik van techniek wordt al meer dan een eeuw waargenomen, afhankelijk van het aantal monsters. Deze technieken, die onder andere namen bekend staan als “afbeeldingen met kleurvarianten” of “kleurvarianten”, bestaan uit de verdeling of schaalvergroting van een serie foto’s in groepen kleinere foto’s en overeenkomstige groeperingen van de resterende foto’s.
Het in verschillende mate van detail vastleggen van figuren heeft voor fotografen een eeuwenoude geschiedenis. In de 16e eeuw legden vele beroepsfotografen verschillende soorten miniaturen vast. Deze werden gemaakt door alle details van bepaalde figuren op dia’s, afgedrukt of verborgen op een zilveren plaat, of een omgekeerde doorzichtige of zwarte plaat, toe te voegen aan een profiel van de figuren dat later op papier werd afgedrukt. Ook andere technieken, zoals het natrekken van de afzonderlijke delen, worden in de miniatuurfotografie toegepast.
De laatste tijd verschillen camerapoeders die verschillende combinaties van kleurversterkers bevatten qua smaak en doel. Hun nut voor de praktische kleurenfotografie kan niet zozeer worden bepaald; sommige gebruikers geven de voorkeur aan of nemen supplementen van het vanadiumselenide dat in de fotografische chemie wordt gebruikt, en anderen doen dat niet.
Fotografische zouten zijn kleurgecontroleerd in die zin dat bij de combinatie van dergelijke zouten de linkerkant, de kant die normaal tegen de wanden van de donkere kamer zit, in heldere groene of gele tinten wordt onthuld.
Lees meer: